Καλημέρα σε όλη την παρεούλα!!!
Ξέρω, ξέρω χάθηκα... μα μη με μαλώσετε... δεν το θέλω!!!
Δυστυχώς ο χρόνος μου είναι πολύ περιορισμένος αυτή την εποχή. Έχω μπλέξει με πολλά και συν τοις άλλοις από Παρασκευή αρχίζουμε και το μάζεμα της ελιάς, οπότε... καταλαβαίνετε.
Που καιρός για μαγειρέματα και κατασκευές. Τα απολύτως απαραίτητα κάνω κάθε μέρα.
Το φαγητό μας είναι αρκετά πρόχειρο και πολλές φορές, στην ανάγκη δηλαδή, μαγειρεύουν και τα παιδιά.
Γι' αυτό και σήμερα σας κερνάω από το φαγητό του κανακάρη μου...
Είναι το αγαπημένο του, το φτιάχνει μόνος του, καθότι εγώ δεν αγγίζω καν τη φέτα, και φυσικά το απολαμβάνει παρέα με τον πατέρα του.
Αυτό το παιδί, από μικρό είχε μια μανία με τη φέτα, σαν να το έκανε επίτηδες επειδή εγώ τη σιχαινόμουν...
Εγώ φυσικά δεν του έκανα το χατίρι κι έτσι πήγαινε κάθε απόγευμα στη γιαγιά και της έλεγε: "Γιαγιά πεινάω, θέλω ντομάτα, φέτα, ψωμί, λάδι και ρίγανη" για τέτοιο "βλάχο" μιλάμε, Ελληνάρας με τα όλα του.
Η γιαγιά βέβαια δεν του χαλούσε ποτέ χατίρι, ίσα ίσα μάλωνε εμένα και μου έλεγε:"Mα τι σου ζητάει το παιδί, ψωμάκι και τυράκι, τι πιο φυσιολογικό;"
Τότε λοιπόν το έτρωγε ωμό, σαλάτα δηλαδή, τώρα που μεγάλωσε και δεν μας έχει ανάγκη, το φτιάχνει μόνος του και μάλιστα σε πολλές παραλλαγές...
Η τελευταία που του έχει κολλήσει είναι αυτή:
Υλικά:
μπαγιάτικο ψωμί
ντομάτες γινομένες
μπόλικη φέτα
αρκετό έως πολύ ελαιόλαδο
ρίγανη
σκόνη σκόρδο
πάπρικα γλυκειά
Εκτέλεση:
Κόβουμε το ψωμί σε λεπτές φέτες και μετά σε μικρά κομματάκια και τα βάζουμε στον πάτο του πυρέξ.
Ραντίζουμε με λίγο ελαιόλαδο.
Σε ένα μπωλ, ψιλοκόβουμε τις ντομάτες να βγάλουν ζουμιά και ρίχνουμε το λάδι, τη ρίγανη, το σκόρδο και την πάπρικα.
Ανακατεύουμε καλά και περιχύνουμε το ψωμί.
Αφήνουμε λίγο να τραβήξει τα ζουμιά το ψωμί και ρίχνουμε από πάνω τη φέτα χοντροτριμμένη με τα χέρια και αν θέλουμε λίγο λαδάκι ακόμα και ριγανίτσα.
Ψήνουμε για λίγο στο φούρνο, στους 180 - 200 βαθμούς, περίπου 20 λεπτά και σερβίρουμε ζεστό.
Ο γιος μου λέει πως είναι το καλύτερο φαγητό και δεν αφήνει ποτέ, ούτε ψιχουλάκι. Το ίδιο και ο μπαμπάς.
Εγώ προσωπικά, δεν μπορώ να εκφράσω γνώμη γιατί... απλά δεν το τρώω.
Οπότε η κριτική του πιάτου θα είναι γι' αυτόν σήμερα, όχι για μένα...χαχα
Φιλάκια πολλά, καλό απόγευμα!!!
(κι εδώ ψημένο, έτοιμο)
κάτι μου λεει πως ο κανακάρης σου...ξέρει να φάει...-:))
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλησπέρες...
Χάνεις που δεν τρώς τέτοιο Ελληνοπρεπέστατο πιάτο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό την άλλη, καλά κάνεις, γιατί μένει πιο πολύ για τους άλλους!!!
Καλό μεσημέρι.
Εεεεεεεεεε το παιδί ξέρει να τρώει !!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπράβο στον κανακάρι σου. Ξέρει το παιδί να φάει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕσύ χάνεις μανούλα που δεν δοκιμάζεις!! Αλλά δεν πειράζει, μένει παραπάνω μερίδα για εκείνον.
Καλό μεσημέρι.
Ορίστε τι θα κάνω το ψωμί μας που έχει μείνει λίγες μέρες!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπράβο στον νεαρό μάγειρα!!
Τί κάνεις καλέ του παιδιού και παραπονείται; Άκαρδη μάνα, χαχαχα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν σε έχει ανάγκη όμως, τα φτιάχνει μόνος του και το έχει εξελίξει βλέπω!
Φιλάκια Χρύσα μου,
και να χαίρεσαι τον κανακάρη σου με τις μαγειρικές του!
*Πως πάει η κούραση; :)
Z.
Νάτος ο μικρούλης σεφ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίδες το μήλο κάτω από τη μηλιά!
Να τον ακούς τον κανακάρη σου!!!
Φιλιά πολλά
Έχει απόλυτο δίκιο το παιδί!!! Υπέροχο φαγάκι.....κι εγώ το τρώω το βράδυ πολλές φορές, πότε με ψωμάκι και πότε με παξιμάδι.....βάζω από πάνω και λίγη κάπαρη...μμμμμμ τέλειο!!
ΑπάντησηΔιαγραφήφιλιά
Μήπως μπορώ να έχω τη μερίδα σου? Ο συγκεκριμένος συνδυασμός μυρίζει Ελλάδα, Μεσόγειο και με τρελαίνει!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην καλησπέρα μου σε όλους!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤελικά είμαι παράξενη ε??? Και άκαρδη (χαχα)
Διάβασε τα σχόλιά σας, σας ευχαριστεί πολύ όοολους και μου είπε πως νιώθει δικαιωμένος!!!(χαχαχα, βρήκε συμπαράσταση...)
Όλοι εναντίον μου εεε???
Καλάαααααααααααα.....
Φιλιά πολλά, καλό βράδυ!!!
Simonmad, κόπιασε... πολύ ευχαρίστως!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου φαίνεται ότι πρέπει να είναι πολύ νόστιμο μας αρέσουν κάτι τέτοια όπως και ο ντάκος αλλά αυτό ειδικά που μας αποκάλυψες είναι και μια πολύ καλή λύση για να μη πετάμε το μπαγιάτικο ψωμί!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάτι τέτοια -δήθεν- πρόχειρα φαγητά είναι τα καλύτερα. Κάτι ξέρουν που δεν αφήνουν ψιχουλάκι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο παιδί ξέρει να φάει...τέλος!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟσο για εσένα χάνεις...κι εγώ τα ίδια έχανα αλλά μάλλον έφταιγε η φέτα που έμπαινε στο σπίτι μας γιατί ήταν γίδινο τυρί και όσο και να το κάνεις μύριζε λίγο ιδιαίτερα...οπότε δεν πλησίαζα...οταν όμως δοκίμασα όντως μεγάλη γαϊδάρα πια πριν από χρόνια κάπου αλλού διαφορετική φέτα μου άρεσε πάρα πολύ και από τότε την έβαλα ξανά στο ρεπερτόριό μου!
Καλημέρα και καλό Σ/Κ!
provlepw ton yio sou na exellisetai se megalo sef me apopsh peri gourmedias.bravo
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι εγώ μέχρι πριν λίγα χρόνια δεν έτρωγα καθόλου φέτα, έβαζα τους πάντες να πλυθούν αν εχουν φάει φέτα, δεν καθόμουν στο τραπέζι κοντά στην φέτα κ.α.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤώρα τρώω όση φέτα δεν έφαγα τα προηγούμενα χρόνια!!!
Δοκίμασέ το αξίζει...
μπρουσκετες αλα ελληνικα!!τελεια η ιδεα σου!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυντάσσομαι με το γιόκα σου και μένα μου αρέσει τούτο το φαγητό. Είτε στην "ωμή" του έκδοση, είτε στην μαγειρεμένη του. Από παιδί ήταν το καλύτερό μου.
ΑπάντησηΔιαγραφή